خداوند رحمان به مردمان مى فرماید:

یَابْنَ آدَمَ!

1. إِذا کانَتِ الْمُلُوکُ تَدْخُلُ النّارَ بــِالْجَوْر ِ.

2. وَ الْعَرَبُ بــِالْعَصَبیَّةِ.

3. وَ الْعُلَماءُ بــِالْحَسَدِ.

4. وَ الْفُقَراءُ بــِالْکِذْبِ.

5. وَ الْتُجّارُ بــِالْخیانَةِ.

6. وَ الْحُرّاثُ بــِالْجَهالَةِ.

7. وَ الْعُبّادُ بــِالرِّیاءِ.

8. وَ الأَْغْنیاءُ بــِالْکِبْرِ.

9. وَ الْقُرّاءُ بــِالْغَفْلَةِ.

10. وَ الصُّبّاغُ بــِالْغِشِّ.

11. وَ مانِعُ الزَّکاةِ بــِمَنْع ِ الزَّکاةِ، فَأیْنَ مَنْ یَطْلُبُ الْجَنَّةَ؟!


اى فرزند آدم!

1. اگر چنین است که پادشاهان و حاکمان، به خاطر «ستمگرى» به آتش جهنم مى روند،

2. و عربان، به سبب «تعصّب ورزى» و نژادپرستى،

3. و عالمان، به وسیله «حسدورزى»،

4. و فقیران، با «دروغگویى»،

5. و تاجران، با «خیانت ورزى»،

6. و کشاورزان، به خاطر «جهالت» و دانش نطلبیدن،

7. و عابدان، به سبب «ریا ورزیدن در عبادت»،

8. و ثروتمندان به وسیله «تکبّر ورزیدن»،

9. و خوانندگان کتابهاى آسمانى، با «غفلت ورزیدن» [و عدم ژرفنگرى در معانى آنچه میخوانند]،

10. و رَنگرَزان، با «تقلّب در کارشان»،

11. و زکات نادهندگان، به سبب «ندادن زکات مالشان»،

[اگر اینان به سبب این امور و با این رفتار و کردار، به جهنم میروند،] پس، طالبان بهشت کجایند [و به بهشت روندگان، کیانند]؟!


در هر گام از راههاى این جهان، دامى نهفته است، که رهیدن از آنها هشیارى و بیدارىِ هوشمندانه و زیرکانهاى مى طلبد. به سلامت رساندن «بار امانت» به مقصد نهایى، کیاست و فطانتى عظیم مى خواهد. شیطان و هواهاى نفسانى، هرکس را به گونهاى ویژه مى فریبند، و هرکس مسؤولیت و موقعیتش سنگینتر و خطیرتر باشد، دام فریبش نیز محکمتر و فریبنده تر است. آدمى اگر به خود وانهاده شود و به دستاویزى استوار و مطمئن چنگ نزند، هلاکت و تباهى اش حتمى است؛ همچنان که گمراهى کودکِ راهْناشناس و بى راهنما.
اللّه! به فریاد منِ بى کس رس
فضل و کرمت یار منِ بى کس بس
هرکس به کسى و حضرتى مى نازد
جز حضرتِ تو ندارد این بى کس، کس
بهترین و استوارترین و مطمئنترین دستاویز و مشعل هدایت، و یا تنها راه نجات آدمیان از مهلکه ها، چنگ افکندن به دامان پر مهر خداوند است و پناه بردن به دژ استوار او. شیطان نیز اعتراف کرده که از فریفتن «مخلَصان»، ناتوان است. آنان که زیر لواى «اللّه» درآیند، از گزند تباهی ها در امانند.
قدِ بلند تو را تا به بر نمى گیرم
درخت بختِ مرادم «به بر» نمى آید
مگر به روى دلاراى یار ما، ور نى
به هیچ وجه دگر، کار بر نمى آید
منبع: کتاب «از اوج آسمان»

 

اگه مطلب براتون مفید بود ،

جهت خشنودی و تعجیل ظهور  بقیة الله الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء صلواتی نثار کنید.

تاریخ درج در کلوب: 1387.04.27 ساعت 22:55



برچسب ها : احادیث و روایات  ,